Μόλις τέλειωσα το
«ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ» του Ντάνιελ Μέντελσον.
Μου άρεσε πολύ. Μυρίζει έντονα Αρχαία Ελλάδα, τη χαρά της ζωής, φως, έρωτα και
τραγούδι. Εμείς σήμερα στο σκοτάδι. Οξυδερκής, ευθύβολος, δυνατή πένα και
όμορφη μετάφραση. Και συγκινητικός, βαθειά ανθρώπινος ο
λόγος του. Για το άλυτο των ανθρώπινων σχέσεων, την παρηγορητική δύναμη της
τέχνης (αρκεί;!), την μοναξιά και το θάνατο. Ειδικότερα για την αγάπη προς τον
πατέρα του και τη συγγραφέα Μαίρη Ρενό, πρώτο του εφηβικό ίνδαλμα. Πολύ καλό
βιβλίο!
Υ.Γ. Ευχαριστώ τον
παλιόφιλο Γιώργο Κλαουδάτο για την «τιμητική προσφορά»!
