Ο ΓΟΡΙΛΑΣ ΤΗΣ ΔΙΠΛΑΝΗΣ ΠΟΡΤΑΣ

 

Ξαφνικά χτυπάει το κουδούνι και αρχίζουν οι ταχυπαλμίες. Η καρδιά μου είναι έτοιμη  να σπάσει. Μία και δύο και τρεις φορές. Επιμένει. Ανοίγω τα μάτια και πετάγομαι όρθιος. Έχω πανικοβληθεί. Τρέμω ολόκληρος. Ανατριχιάζω. Μου σηκώνεται η τρίχα κάγκελο. Πρέπει για λίγο να με πήρε ο ύπνος. Δεν πειράζει. Τον χρειαζόμουνα. Να φύγει λίγη κούραση από πάνω μου. Να σβήσει το μυαλό μου για μερικά λεπτά. Να αναζωογονηθώ. Μια στιγμή κι έρχομαι. Τώρα. Φωνάζω δυνατά για να μ’ ακούσει. Ντύνομαι βιαστικά. Δεν πρέπει να βγω έξω γυμνός και να σκανδαλίσω τον απρόσκλητο επισκέπτη. Μπορεί να ‘ναι και περισσότεροι από ένας. Ίσως οι δανειστές μου που ήρθαν όλοι μαζί να διαμαρτυρηθούν. Είναι τρεις ακριβώς. Τέτοια ώρα τέτοια λόγια. Είναι όλοι τους ανεπιθύμητοι. Δεν έπρεπε καν να βρίσκομαι εδώ μέσα. Πρέπει να φύγω. Να προλάβω. Ήδη έχω αργήσει. Σήμερα με περιμένουν δουλειές με φούντες. Πρέπει να γίνω πύραυλος. Να τρέξω πανικόβλητος. Να ξανακερδίσω τον χαμένο χρόνο. Ξαναχτυπάει το κουδούνι. Είναι ανυπόμονος. Κολλάω στο ματάκι της πόρτας και νομίζω ότι θα μου σουβλίσουν τον πολύτιμο οφθαλμό μου. Ευτυχώς έχω κι άλλον. Κοιτάζω προσεκτικά μα δεν βλέπω κανέναν. Μπροστά μου σε μικρογραφία φάτσα κάρτα όλος ο διάδρομος. Είναι άδειος. Σκέφτομαι μήπως άκουσα τα χτυπήματα στον ύπνο μου. Ίσως έχω ακουστικές ψευδαισθήσεις. Πρέπει να το διαπιστώσω. Μου έχει ξανασυμβεί. Τον τελευταίο καιρό το μυαλό μου δεν λειτουργεί σωστά. Έχει ξεκουρδιστεί και μου παίζει άσχημα παιχνίδια. Φοβάμαι μην αντικρίσω πάλι κάνα βρικόλακα. Κυκλοφορούν πολλά φαντάσματα γύρω από το διαμέρισμα. Με περιτριγυρίζουν ύποπτα ζόμπι με πονηρούς σκοπούς. Με γυροφέρνουν με άσχημες διαθέσεις. Αισθάνομαι τις σκιές και την αύρα τους να με ζώνουν και να με κυκλώνουν επικίνδυνα. Με πολιορκούν. Ευτυχώς μέχρι τώρα δεν τολμούν να μπουν μέσα. Αν και πολλοί θα με πουν διαταραγμένο και ανισόρροπο. Ότι ζω μέσα σε έναν δικό μου εφιαλτικό κόσμο όπου φοβάμαι και να βήξω μη με ακούσουν. Δεν με νοιάζει. Χέστηκα. Ας τους να λένε.

Τελικά παίρνω την μεγάλη απόφαση και ανοίγω την πόρτα. Μπροστά μου εμφανίζεται το ίδιο μαζεμένος και τρομαγμένος με μένα ο διαχειριστής μας με σάρκα και οστά. Ένα ήρεμο μα δραστήριο και κοτσονάτο ανθρωπάκι που ογδονταφεύγει αισίως του θανάτου και συνεχίζει να ασχολείται με τις κοινές έγνοιες και ανάγκες των ενοίκων και των ιδιοκτητών της πολυκατοικίας. Σαράντα διαμερίσματα δεν είναι και λίγα. Και πώς να τα κουμαντάρεις. Αν και πλέον είναι τέως μα ο τίτλος του έχει μείνει. Ασχολείται ακόμα από συνήθεια και για να γεμίζει το συνταξιοδοτικό του κενό. Παλεύει όσο μπορεί με όλες του τις δυνάμεις. Είναι πολύ κοινωνικό και χρήσιμο άτομο. Και πάνω από όλα έντιμο. Πλέον όμως έχουμε δώσει τα κοινόχρηστα σε εταιρεία. Απηύδησε ο άνθρωπος και τα παράτησε. Δεν άντεχε άλλο να κυνηγάει τον έναν και τον άλλο να πληρώσουν. Και να ακούει από πάνω τα μουρμουρητά και τις κακοήθειές τους. Εγώ προσωπικά δεν είχα κανένα πρόβλημα μαζί του. Η συνεργασία μας ήταν από κάθε πλευρά άψογη. Υπήρξε αμοιβαία εκτίμηση και αλληλοσεβασμός. Παράπονο ουδέν. Μόνο τώρα τελευταία που δεν είμαι εντάξει στις υποχρεώσεις μου έχουμε κάπως ψυχρανθεί. Αν και κατά βάθος με συμπαθεί και δείχνει κατανόηση. Θα μπορούσε να ήταν και πατέρας μου. Έχει την ηλικία του. Μου ζητάει συγνώμη για το ακατάλληλο της ώρας μα με ψάχνει εδώ και πολλές μέρες. Το χρέος μου είναι μεγάλο και η διαχείριση για να το εισπράξει θα κινηθεί δικαστικά. Η απόφαση πάρθηκε παμψηφεί πριν από δέκα μέρες στην τελευταία συνέλευση. Δεν ήμουνα παρόν. Αρχικά θα μου σταλεί εξώδικο. Κατόπιν θα ακολουθήσουν όλες οι νόμιμες διαδικασίες. Εκείνος ως εκπρόσωπος της πολυκατοικίας όφειλε να με ενημερώσει. Είναι αλήθεια. Εδώ και μέρες με κυνηγούσε όπως η γάτα το ποντίκι. Τον απέφευγα μα επιτέλους με τσάκωσε. Όλη την ώρα μιλούσε τρεμουλιαστά προσπαθώντας να διατηρήσει την ψυχραιμία του. Ήταν πολύ ταραγμένος. Σαν να με ντρεπόταν μια στάλα. Σχεδόν τον λυπήθηκα. Είναι καλό ανθρωπάκι. Σίγουρα δεν ήθελε να με φέρει σε δύσκολη θέση. Αναγκάστηκε. Ήξερε τα προβλήματά μου με τη δουλειά μα δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά. Του τα είχα πει και είχε στεναχωρηθεί λιγάκι. Μα ήταν μέσα στα καθήκοντά του και ο ίδιος είναι πολύ υπεύθυνο άτομο. Του χαμογέλασα να του τονώσω κάπως το ηθικό και άνοιξα διάπλατα την πόρτα. Είδε μέσα το άδειο μου διαμέρισμα. Απόρησε. Με ρώτησε αν μετακομίζω. Όχι του είπα. Αύριο θα εκτελεστεί η αμετάκλητη απόφαση του δικαστηρίου. Θα μου γίνει έξωση και θα με πετάξουν στους πέντε δρόμους. Δεν θα έχω πού να πάω. Απλά πούλησα όλα τα έπιπλα για να τα ξεφορτωθώ. Να βάλω και δυο φράγκα στην τσέπη που θα μου χρειαστούν για τα πρώτα μου έξοδα μέχρι να τακτοποιηθώ. Ντρέπομαι πλέον να ζητάω δανεικά κι αγύριστα. Ξαφνιάστηκε. Δεν το περίμενε. Το πρόσωπό του σκυθρώπιασε ακόμα πιο πολύ. Το βλέμμα του σκοτείνιασε.  Δεν μπόρεσε να πει τίποτε άλλο. Του κόπηκε η λαλιά. Κατάπιε τη γλώσσα του. Μόνο ότι λυπάται. Το ψέλλισε με κόπο. Ξέπνοα και υπόκωφα. Σχεδόν μουρμουριστά. Με σφιγμένα τα δόντια. Δεν πειράζει. Κάτι θα κάνω. Κανείς δεν πάει χαμένος. Έτσι του είπα. Προσπάθησα να του δώσω λίγο κουράγιο. Να τον εμψυχώσω. Μέχρι που μας πλάκωσε μια αμήχανη σιωπή. Νιώθαμε άβολα ο ένας απέναντι στον άλλο. Όμως κοιταζόμασταν με κάποια αμοιβαία συμπόνια και κατανόηση. Ίσως να ήταν και η τελευταία φορά που συναντιόμασταν. Που βλεπόμασταν.

Ξαφνικά ακούστηκαν τρομερές φωνές και τσιρίδες από το ζευγάρι του διπλανού διαμερίσματος. Φοβηθήκαμε. Πλακωνόντουσαν πάλι. Βρισιές σε μια άγνωστη γλώσσα και κάποια σπασίματα. Οι τσακωμοί τους ήταν συχνοί το τελευταίο τρίμηνο. Δηλαδή από τότε που μας κουβαληθήκανε εδώ πέρα. Από την πρώτη μέρα. Ακόμα και νυχτιάτικα αρπάζονται. Μια δυο φορές έχει έρθει και η αστυνομία μα αυτοί συνεχίζουν απτόητοι το χαβά τους στους ίδιους ρυθμούς. Ο διαχειριστής δάγκωσε τα χείλη του και κούνησε με νόημα το κεφάλι του. Το βλέμμα του ζητούσε κάποια συμπαράσταση. Προσπάθησα. Κάποια στιγμή μπόρεσε κάτι να πει ψιθυριστά μη και τον ακούσουν. Θα δεις ότι στο τέλος αυτοί οι δυο θα σκοτωθούν. Θα έχουμε αίματα και. Δεν πρόλαβε να τελειώσει τον προφητικό του λόγο και η πόρτα τους άνοιξε απότομα ξεπροβάλλοντας από μέσα ένα μεγάλο κατακόκκινο κεφάλι. Μας αγριοκοίταξε δίχως να πει κουβέντα. Ούτε να μας χαιρετήσει δεν καταδέχτηκε. Μια καλησπέρα έστω από τυπική ευγένεια. Ήταν σε έξαλλη κατάσταση. Θα μπορούσε και να μας καθαρίσει επί τόπου. Τώρα από μέσα ακούγονταν μόνο γυναικεία κλάματα και βογγητά. Βγήκε έξω κι έκλεισε πίσω του με δύναμη την πόρτα. Τράβηξα και τη δική μου απαλά χωρίς να κλειδώσω. Δεν χρειαζότανε πια. Προχωρήσαμε και οι τρεις αμίλητοι στο στενό διάδρομο. Εκείνος μπροστά. Με τον διαχειριστή δεν είχαμε τίποτε άλλο να πούμε. Τον ευχαρίστησα για την ενημέρωση κι ανέβηκε αργά και προσεκτικά τις σκάλες ρίχνοντας πίσω του φοβισμένες λοξές ματιές. Έμενε ακριβώς στον από πάνω όροφο. Ο γορίλας της διπλανής πόρτας περίμενε στο ασανσέρ κρατώντας την πόρτα ανοιχτή για να κατέβουμε μαζί. Χα χα. Δεν περίμενα τέτοια εξυπηρέτηση από μέρους του μα δεν σφάξανε. Τέτοιες ευγένειες να μου λείπουν. Τον προσπερνώ χωρίς να τον κοιτάξω και κατεβαίνω από τις σκάλες χοροπηδηχτά. Με ελαφρά πηδηματάκια.

Φυλαγόμουνα. Δεν έμοιαζε με τσάμπα μάγκα. Ήταν επικίνδυνος. Γι’ αυτό και δεν είχα πολλά πάρε δώσε μαζί του ούτε με την γκόμενα που είχε σπιτώσει. Δεν ήξερα καν από πού κρατάει η σκούφια τους. Πάντως η υπόθεση μύριζε εκμετάλλευση λευκής σαρκός και καραμπινάτη σωματεμπορία. Σίγουρα ήταν μπλεγμένος και με ναρκωτικά. Αυτό μαρτυρούσε η φάτσα του. Το έγραφε στο κούτελό του που ήταν χαρακωμένο. Μπορεί και με προστασία νυχτερινών κέντρων να ήταν μπλεγμένος. Άγριος συμμορίτης. Βέβαια η κοπέλα ήταν νεαρή μα τουλάχιστον δεν φαινότανε ανήλικη. Πάλι καλά. Και κουκλάρα. Πανέμορφη. Πρέπει να την εξέδιδε. Έβλεπα να μπαινοβγαίνουν στο διαμέρισμά τους διάφοροι τύποι σε ακατάστατες ημέρες και ώρες. Ήταν λοιπόν ο νταβατζής της. Δεν υπήρχε καμία αμφιβολία. Άγνωστης καταγωγής και προέλευσης μα φαινότανε κάθαρμα. Η θέση του σίγουρα ήταν μέσα στο πιο βαθύ και σκοτεινό μπουντρούμι. Μου επιβεβαίωσε τις υποψίες ο διαχειριστής. Είχε ενημερωθεί από την αστυνομία. Είχε κάνει αρκετές φορές φυλακή για πολλά και διάφορα. Μόνο φόνο δεν είχε διαπράξει. Τουλάχιστον ακόμα. Μα μέχρι να τον μπαγλαρώσουν ξανά έπρεπε να είμαστε απέναντί του πολύ προσεκτικοί. Χρειαζόταν να γίνει κάποια καταγγελία. Να υπάρχουν και αδιάσειστα τεκμήρια και αποδείξεις. Από την άλλη ήτανε προσεκτικός. Έπαιρνε όλες τις απαραίτητες προφυλάξεις. Άλλαζε συχνά σπίτια για να χάνουν τα ίχνη του οι αρχές. Δεν ήταν εύκολο να τον τσακώσουν. Ήταν μεγάλο μούτρο. Η κοπέλα πάλι τον φοβότανε πολύ. Αποκλείεται να άνοιγε το στόμα της για να τον κατηγορήσει. Ότι κι αν της έκανε. Κι όμως προοιωνίζεται άγριος φόνος εν βρασμώ ψυχικής ορμής. Πάντως εγώ κρατούσα τις αποστάσεις μου για κάθε ενδεχόμενο. Δεν είχα πολλά πάρε δώσε μαζί του για να μην έχω μπλεξίματα. Μια φορά μόνο του χτύπησα την πόρτα νυχτιάτικα για να του ζητήσω τον λόγο που κάνανε φασαρία και το μετάνιωσα πικρά.

 Στην είσοδο της πολυκατοικίας συναντώ την καθαρίστρια που μόλις έχει τελειώσει την εργασία της. Χαιρετιόμαστε βιαστικά. Είναι ευγενική μα κουβαλά κι αυτή ένα ύποπτο παρελθόν. Ρίχνω μια ματιά και στον μεγάλο πεντακάθαρο καθρέφτη πλάι στην είσοδο. Αστράφτει και λαμποκοπά και από κάποια απόσταση με χωράει ολόκληρο. Δεν είμαι κι άσχημος. Μόνο πρέπει να κουρευτώ και να περιποιηθώ κάπως και τα γένια μου. Πίσω μου το ασανσέρ κατεβαίνει ασθμαίνοντας. Προλαβαίνω να την κοπανήσω και να γίνω καπνός. Ανοίγω την εξώπορτα και βγαίνω έξω τρέχοντας. Η μέρα είναι όμορφη. Αισθάνομαι πιο ελεύθερος και λίγο πιο αισιόδοξος.