ΑΠΟ ΜΗΧΑΝΗΣ ΘΕΟΣ

Παλιέ μου φίλε και συμμαθητή, πονεμένο και δυστυχισμένο πλάσμα του αρχαίου κόσμου, με νομίζεις για κάποιον παντοδύναμο θεό με υπερφυσικές δυνάμεις, που όποτε με χρειαστείς και ζητήσεις, έστω και νοερά, τη βοήθειά μου, θα καταφτάσω αμέσως και θα σε βγάλω απ’ τη δύσκολη κατάσταση. Όμως, γελιέσαι. Ένα φοβισμένο ανθρωπάκι είμαι κι εγώ, όπως και συ, που βρέθηκα σε κάποια σημαντική θέση εξουσίας, ενδιάμεσο γρανάζι ενός απάνθρωπου μηχανισμού, γιατί έτυχε να έχω μπάρμπα στην κορώνη, δηλαδή να γεννηθώ από τα μεγάλα και πλούσια αρχίδια ενός αξιοσέβαστου και ισχυρού πατέρα, ενός τιμημένου άρχοντα της πόλης. Ήμουν ο μικρότερος αδερφός, τα κορίτσια της οικογένειας δεν μετράνε. Ο πρωτότοκος και κανακάρης βρίσκεται πλάι στον πατέρα και θα τον αντικαταστήσει όταν έρθει η ώρα. Ο μεσαίος είναι ένας αξιοσέβαστος δικαστικός καριέρας. Εγώ, ο βενιαμίν, ένας απλός μπάτσος που με προόριζαν για αρχηγό της τοπικής αστυνομίας. Γι’ αυτό και με παντρέψανε με την κόρη ενός άλλου άρχοντα, για να διπλασιάσουμε την οικογενειακή μας ισχύ. Ήταν ένας γάμος συμφέροντος, όπως όλοι στην μικρή μας πόλη, ο έρωτας έχει πλέον καταργηθεί. Ειδικά για την ελίτ όλα είναι ζητήματα εξουσίας και να προκύψουν βέβαια οι κατάλληλοι απόγονοι που θα συνεχίσουν το θεάρεστο έργο. Τα καθάρματα του μέλλοντος. Επομένως, ότι δεν ένιωσα τίποτα για τη γυναίκα που μου βρήκαν δεν έχει μεγάλη σημασία, το χρέος μου το έκανα. Όμως, δεν άντεξα να τα βγάλω πέρα μέχρι τέλους, φταίει που πλέον ζούμε πολλά χρόνια, και μόνο στην σκέψη αυτής της άθλιας ζωής επ’ άπειρο με πιάνει τρέλα. Γιατί κι εγώ μάλλον είμαι ελαττωματικός.

Ήμουν κι εγώ ολομόναχος, χωρίς φίλους και δεν το άντεχα. Ευτυχώς, γνώρισα την καλή και όμορφη κοπέλα. Δεν νιώθω τύψεις που απάτησα τη νόμιμη σύζυγο, δεν πρόδωσα καμία αγάπη. Έτσι κι αλλιώς, εκείνη με είχε κερατώσει πολλά χρόνια πριν και δεν ξέρω καν ποια από τα παιδιά της είναι και δικά μου, μα δεν με νοιάζει. Η νοσοκόμα ήταν κι αυτή μόνη της στη ζωή, η γριούλα που φρόντιζε δεν μετρούσε, έτσι κι αλλιώς πέθανε, και ήθελε κι αυτή από κάπου να πιαστεί. Όχι ότι την είχαν πάρει και τα χρόνια, μα ήταν έξυπνη και ευαίσθητη και δεν εμπιστευόταν τους ανθρώπους, έτσι που είχαν καταντήσει. Αγαπιόμαστε και κάνουμε όμορφο έρωτα γεμάτο πάθος. Είναι θερμή γυναίκα στο κρεβάτι, ίσως κάτι να ξέρεις κι εσύ. Και καταλαβαινόμαστε.   

Μα δεν μου έφτανε εκείνη. Ήθελα να έχω κι έναν δικό μου άνθρωπο δίπλα μου, γι’ αυτό σε έφερα πίσω. Για να ζωντανέψω το μακρινό μου παρελθόν, τότε που ήμουνα ακόμα ένα αθώο και χαμογελαστό παιδάκι. Εσύ θα ήσουν ο συνδετικός κρίκος. Κι αν δεν ήταν οι γνωριμίες, τα μέσα και οι άκρες του πατέρα δεν θα τα κατάφερνα. Είχα την κάλυψή του, με αγαπάει πραγματικά, αν και η θέση του δεν επιτρέπει τέτοιους φτηνούς συναισθηματισμούς, το ξέρει και φυλάγεται, είναι προσεκτικός και συχνά με νουθετεί. Έπρεπε να συνέλθω, μου είπε, από την κρίση μέσης ηλικίας που περνούσα. Τον άκουγα με προσοχή και σεβασμό κι έκανα το κορόιδο, μερικές φορές γινόταν πολύ κουραστικός και προβλέψιμος, δεν τον άντεχα. Γι’ αυτό σε έφερα πίσω, με την ελπίδα ότι θα με θυμηθείς και θα με ξαναγαπήσεις, όπως τότε. Μάταια όμως. Τα σκοτάδια σου είναι βαθιά και μόνιμα, αυτό κατάλαβα. Μα κι έτσι όπως είσαι, εγώ θυμάμαι και για τους δυο μας και σ’ αγαπώ. Ίσως ήταν λάθος μου, μια πράξη απελπισίας, να σε εγκλωβίσω ξανά μέσα στην πόλη. Όχι ότι έξω περνούσες  καλύτερα, μόνος κι έρημος ήσουν, και παντού τα ίδια σκατά είναι, μα τουλάχιστον είχες την ψευδαίσθηση της ελπίδας και της ελευθερίας, ότι κάτι μπορεί να αλλάξει, προς το καλύτερο πάντα, χωρίς να ξέρεις τι ακριβώς.

Όμως, πλέον, τα περιθώρια στενεύουν. Πρέπει να βρούμε την κατάλληλη ευκαιρία και να φύγουμε, φίλε. Να το σκάσουμε για αλλού, εδώ δεν βγαίνει άλλο η ζωή πέρα. Δεν θα είναι εύκολο, μα πρέπει να προσπαθήσουμε. Ξέρω, ο πατέρας και τα αδέρφια μου θα στεναχωρηθούν και θα με μισήσουν, θα με πουν προδότη και αχάριστο, μα στο τέλος ίσως καταλάβουν και με δικαιολογήσουν. Βέβαια, θα προσπαθήσουν να μας εμποδίσουν, να μας συλλάβουν και να μας τιμωρήσουν, μα δεν υπάρχει άλλη λύση. Πρέπει να πάρουμε το ρίσκο. Κι ας ελπίσουμε τουλάχιστον στη βοήθεια κάποιου αγαθού και ευσπλαχνικού από μηχανής θεού.