Θ.ΓΚΟΡΠΑΣ (1935-2003)

Ένα σπουδαίο αγόρι

Αυτό το αγόρι

που τρώει σάμαλι στο χαλβατζίδικο της οδού Αθηνάς

είναι ένα αγόρι σας λέω.

Κι ας έχει τα μαλλιά του χτενισμένα σαν κορίτσι

κι ας έχει το πουκάμισο ανοιγμένο σαν κορίτσι

κι ας διαμαρτύρεται πως έχει τρυφερή φωνή.

Είναι ένα αγόρι.

Τα χέρια του σακατεμένα

κι όμως φοράει ένα μεγάλο πρόστυχο δαχτυλίδι.

Τα χέρια του σακατεμένα

κι όμως φοράει ένα σακατεμένο σκοτεινό ρολόι.

Το παντελόνι του τόσο στενό

έτσι που να δείχνει και να προκαλεί.

Μην απορήσετε

όταν το δείτε αγκαζέ με τη χαρβαλωμένη πόρνη

εκεί όπου τελειώνει ο δρόμος ο έρωτας κ’ οι προφυλάξεις.

Είναι ένα αγόρι.

Προσέχει το βήμα του προσέχει τη φωνή του

προσέχει τις χειρονομίες και τη ματιά του

μα είναι ένα αγόρι σας λέω

και δουλεύει σε μηχανουργείο από τότε

που τα όνειρά του έγιναν στάχτη σκοτείνιασμα των

       ματιών του.

Είναι σπουδαίο αγόρι

γιατί αλλιώς πως θα μπορούσε μέσα του

να σταματάει και να πεθαίνει η ζωή;

Κ’ εμείς του καταθέτουμε στεφάνια σάμπως να ‘ναι

κανένας άγνωστος στρατιώτης.

Περιστατικό στην οδό Σταδίου

Ένα παιδί σωριάστηκε μες στη γιορτή του δρόμου.

Ήταν τα μάτια του άγρια ξένα και βυθισμένα.

Το κεφάλι του στην πέτρα βρόντηξε ξεμβρόντηξε

το κορμί του σαν το ελάφι και σαν τα’ άλογο.

Απ’ το στόμα του πετάχτηκαν αφροί

κ’ έπαιξαν στα μάτια σας

απ’ το στόμα κι απ’ τη μύτη τίναξε το αίμα του

που έκατσε στα μάτια σας κι άρχισε να κλαίει.

-Από πείνα. Είπατε.

Τα χέρια σας πως ξεριζώθηκαν ωραίοι μου από τους

    ώμους σας;

-Από πείνα. Είπατε.

Τα μάτια σας πως σκοτείνιασαν μπρος σε τόσα

    χρώματα και φώτα;

-Από πείνα. Είπατε.

Σηκώστε το λοιπόν να μη βουλιάξει ο δρόμος…

Τα λαϊκά τραγούδια

Τα λαικά τραγούδια μοιάζουν με πουλιά

μαύρα περήφανα έρημα ωραία και προδομένα

μεσ’ απ’ τα σπλάχνα των τσιτσάνηδων πετάγονται    

    καθώς

μεσ’ απ’ τα σπλάχνα του εργάτη: Σας μισώ

μεσ’ απ’ τα σπλάχνα του φαντάρου: Δε θέλω

καθώς μεσ’ απ’ τα σπλάχνα του εραστή πετάγεται: Τι

    μπορώ

να κάνω για σένα αγάπη μου; Και κλαίει…