Άιντε, και καλή τύχη μάγκες!
Παύλος
Κίτρινο σούρουπο,
πρίγκιπα, που να γυρίζεις, πληγωμένος στα κατάβαθα της τσέπης σου, με Χριστούς
και αλήτες, φονιάδες και ληστές, φριχτούς νάνους και σοβαρούς κλόουν, πρεζάκηδες
κι αδικοσκοτωμένους, ετούτη η πόλη σε τρελαίνει, φίλε, μου το ‘χες πει κάποτε,
δεν τα βλέπεις, όλα είναι φλου, φρίκη, μοναξιά, μου λες, φύγε από δω, τρέξε να
σωθείς, και που να πας, χαρμάνης κι άφραγκος, με τους χαμένους και τους
καταδικασμένους, μια ζωή σκοράριζες τον θάνατο, να φεύγω τώρα, είπες, είναι
αργά, τον ήλιο ακολουθάω κι όπου με βγάλει, το ξέρω, φίλε, ανάσκελα θα με
βρούνε ένα πρωί, δεν με νοιάζει, έτσι είναι αυτά, μόνο δώσε μια καληνύχτα στη
μαμά και να μ’ αγαπάς, -ακούς;- όσο μπορείς να μ’ αγαπάς. Και μη λυπάσαι. Αύριο,
θα τα ξαναπούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου