Ο Βοτανικός
Ένας μάγκας στο Βοτανικό πι και φι ξηγιέται στο λεπτό
στα παιχνίδια και στα καμπαρέ και στου Περδικάκη τον τεκέ
Τη φουμάρει, μαστουριάζει με την γκόμενά του στον τεκέ
κι η Αγγέλω του πατά φωτιές στον αργιλέ
Είναι μάγκας είναι μερακλής, στο Βοτανικό ο πιο νταής
τόνε τρέμουν όλες οι μαγκιές, μα δεν του καίγεται καρφί
που λες
Τη φουμάρει, μαστουριάζει και μπαφιάζει πάντα βερεσέ
γιατί πήρε σύνταξη από το Μεντρεσέ
Κάθε βραδάκι τραγουδώ
Κάθε βραδάκι τραγουδώ για σένανε τσαχπίνα
για σένα μαυρομάτα μου ναζιάρα μου κομπίνα
Τα μάτια σου, τα φρύδια σου κι αυτά σου τα
χειλάκια
με βάζουνε καθημερνώς σε χίλια δυο μεράκια
Μα συ μου λες πως δε με θες γιατί ‘μια αλανιάρης
και μου χτυπάς κατάμουτρα πως πλούσιο θα πάρεις
Κορόιδο είσαι μάθε το κορόιδο με τα ούλα
Αφού πουλάς τέτοια καρδιά για πλούσια σακούλα
Κι αν είμαι αλάνης έχω εγώ τα πλούτη στην καρδιά μου
Και για παλάτια μέτρησα εγώ την αγκαλιά μου
Εσούρωσα κι απόψε
Εσούρωσα κι απόψε κι ήρθα πάλι να σου πω
εσύ κι αν δε με θέλεις εγώ πάντα σ’ αγαπώ
Στην πόρτα σου απ’ έξω σαν ζητιάνος σταματώ
Δυο λόγια περιμένω ο φτωχός να γιατρευτώ
Μικρό μου μ’ έχεις κάνει μέρα-νύχτα να μεθώ
και μες στη γειτονιά σου σαν αλήτης να περνώ
Τα δόλια μου τα νιάτα αχ λυπήσου βρε μικρό
και μη ζητάς να μ’ έβρουν μπρος στην πόρτα σου νεκρό
Το μινόρε της αυγής
Ξύπνα μικρό μου κι άκουσε κάποιο μινόρε της αυγής
για σένανε είναι γραμμένο από το κλάμα κάποιας ψυχής
Το παραθύρι σου άνοιξε ρίξε μου μια γλυκιά ματιά
κι ας σβήσω πια τότε μικρό μου, μπροστά στο σπίτι σου σε
μια γωνιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου