Μες στου Βάβουλα τη γούβα
Μες στου Βάβουλα τη γούβα έχω ψήσει μια μικρούλα
κι ανταμώνουμε τα βράδια στις δροσιές και τα σκοτάδια
Δεν έχει άλλος στον Περαία τέτοια γκόμενα κι ωραία
κάνει μπαμ όπου κι αν βγαίνει σ’ ολονών τα μάτια βγαίνει
Την γκομενίτσα τήνε γουστάρω και γυναίκα θα την πάρω
σπίτι θα της έχω φίνο και στην πένα θα την ντύνω
Και μου λέει πως μ’ αγαπάει κι όλο παντρειά ζητάει
μου γυρεύει πασουμάκια και ολόχρυσα γοβάκια
Θα της πάρω πασουμάκια και ολόχρυσα γοβάκια
σαν χορεύει να γυαλίζουν και τους μάγκες να ζαλίζουν
Ναζιάρα μ’ έχεις μπλέξει
Ναζιάρα μ’ έχεις μπλέξει μ’ αυτήν την πονηριά
και έξυπνα μου ‘χεις κλέψει μικρή μου την καρδιά
Τυλίχτηκα σαν ψάρι στο δίχτυ σου κουκλί
και μου ‘χεις πια για πάντα σκλαβώσει τη ζωή
Ναζιάρα μου τσαχπίνα κουκλίτσα μου χρυσή
η μόνη μου λαχτάρα κι ο κόσμος είσαι συ
Ντυμένη σαν αρχόντισσα
Μ’ αρέσει να ‘σαι μάγκισα με τσαχπινιά και νάζι
κι όλος ο κόσμος τι θα πει, Μαρίτσα μου
ποτέ να μη σε νοιάζει
Ντυμένη σαν αρχόντισσα μαζί μου να γυρίζεις
να πίνεις σαν παλιός μπεκρής, κουκλάκι μου
με σκέρτσο να καπνίζεις
Να βάζεις τη φουστίτσα σου με γούστο και μεράκι
και στο ποδάρι να φοράς, τσαχπίνα μου
το πιο καλό γοβάκι
Να ‘σαι τσαχπίνα κι έξυπνη τον κόσμο να πειράζεις
και στην καρδούλα σου καημό, Μαρίτσα μου
ποτέ σου να μη βάζεις
Ο Παμεινώνδας
Ξανά το παραμύθι σου το ρίχνεις από σπόντα
παράτησε τα πονηρά ρε μάγκα Παμεινώντα
Άσε τα κόλπα πονηρέ και σε καταλαβαίνω
προτού την κάνεις τη λαδιά στο νόημά σου μπαίνω
Τι θέλεις το κορίτσι μου κι όλο το φέρνεις βόλτα
σαν θα ξανάρθεις σπίτι μου θα βρεις κλειστή την πόρτα
Η μόνη μου παρηγοριά
Η μόνη μου παρηγοριά τα πεύκα της Πεντέλης
ειν’ ο γιατρός που με κοιτά μάνα μου μη σε μέλει
Μάνα μου βήχας μ’ έπιασε αίμα βγάζει το στόμα
πότε θεέ το σώμα μου θα αναπαυτεί στο χώμα
Γιατί γινάτι το ‘βαλες και συ να με τρελάνεις
τη δύστυχη μανούλα μου σκύλα να την πικράνεις
Μάνα μου μη πικραίνεσαι τώρα αποφάσισέ το
και μια φορά το μνήμα μου έλα και δρόσισέ το
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου