Όσο υπάρχει θάνατος, ζήτω
η αλητεία
Αδέσποτο
Το ρεμπέτικο τραγούδι
αποτελεί δημιούργημα μιας αλητεμένης παρέας που έδρασε και μεγαλούργησε στον
Πειραιά του μεσοπολέμου, μέσα σε παράγκες και παλιατζίδικα, σε καφενέδες,
ουζάδικα και αυτοσχέδιους τεκέδες, εκφράζοντας με την δύναμη και την
αυθεντικότητά του τον περιθωριακό και βαθιά αναρχικό τρόπο ζωής κάποιων
πληγωμένων δαιμόνων αλλά και ανήμπορων φτωχοδιαβόλων που στριμώχτηκαν μετά το
Μεγάλο Γιαγκίνι πέριξ του μεγάλου
λιμανιού. Έτσι, αυτοί οι μόρτηδες, με την ρεμπελεμένη και μποέμικη ζωή τους
έμειναν απροσκήνητοι, γουστάρωντας ελευθερία και έρωτα, μαγεία και όνειρο,
μπόλικη αντρειεμένη ηδονή να ισοζυγιάζει την οδύνη. Μια εσωτερική εξέγερση,
παραπονιάρικη και νταηλίδικη συνάμα, πλάι στον διαμελισμένο Διόνυσο, τον
Προμηθέα Δεσμώτη και τον εξεγερμένο ξένο του Καμύ. Οι μάγκες του Περαία γράψαν
τη δική τους ιστορία.
*Το βιβλίο με τίτλο «ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟΝ ΠΕΡΑΙΑ» είναι μια
ανθολογία ρεμπέτικων τραγουδιών αυστηρώς προσωπική και αφιερώνεται στη μνήμη
του θείου μου Νικηφόρου Ανδριόπουλου, που τον φάγανε μπαμπέσικα στην Τρούμπα,
έξω απ’ το μαγαζί του, κάποια πονηρή νύχτα του σκληρού Σεπτέμβρη του ’81, και θα
κυκλοφορήσει με τον συνήθη τρόπο τον Ιανουάριο 2020, μόνο για φίλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου