ΕΚΔΙΔΟΜΕΝΟΣ ΓΡΑΦΙΑΣ 12

Ερχόμαστε και φεύγουμε από τη ζωή με μία κραυγή.

                                                                     Φράνσις Μπέικον

Τα κείμενα αυτού του βιβλίου έρχονται από πολύ παλιά ακόμα και είκοσι χρόνια πίσω όταν άρχισα να ψευτογράφω. Εκτός από ένα. Όλα τ’ άλλα αποτελούν σύντομες ιστορίες και μικρά πεζά που μεταγράφηκαν και εξευγενίστηκαν κάπως. Άλλαξε όπου υπήρχε η τριτοπρόσωπη αφήγηση κι έφυγαν τα σημεία στίξης εκτός βέβαια από την τελεία. Άλλαξα και τους τίτλους. Ακόμη και σήμερα με εκφράζουν απόλυτα και νομίζω ότι τους αξίζει μία δεύτερη ευκαιρία. Μιλάω πλέον αποκλειστικά σε πρώτο πρόσωπο μα δεν πρέπει να με παρανοήσετε. Έζησα πολλές ζωές κυρίως στη φαντασία μου. Κατακυριεύτηκα από πολλαπλούς εαυτούς που με τα χρόνια και το γράψιμο  μπόρεσα να γνωρίσω να ελέγξω να τιθασεύσω και να εναρμονίσω καλύτερα σε κάποια σχετική συνειδησιακή ενότητα αυτάρκεια και πληρότητα.

Χαλασμένα γονίδια και δύσκολα παιδικά χρόνια. Τραυματική ενηλικίωση μοναξιά και απόγνωση. Αδυναμίες αποτυχίες ματαιώσεις και χαμένα όνειρα. Τσιγάρα πιώματα ουσίες και χάπια. Πένθη και καύλες. Όπου ο έρωτας είναι κυρίως σαρκικός ως ο μοναξιασμένος αδερφός του θανάτου. Μια παρηγοριά για να συνεχίσεις να ζεις. Και τελικά η ρήξη και η εξέγερση ενάντια σε όλους που έρχεται νομοτελειακά ως φυσική συνέπεια μιας θαρραλέας και ισχυρής θέλησης για αξιοπρέπεια. Μα και αγωνία για τον προσωπικό σου αφανισμό που είναι πανταχού παρούσα αφού άλλη ζωή δεν φαίνεται να υπάρχει στον μακρινό ορίζοντα. Αυτές οι παράμετροι και συντεταγμένες καθορίζουν και περιχαρακώνουν μια ιδιαίτερη ατομική συνθήκη όπου η ύπαρξη αποδεικνύεται βαριά κι ασήκωτη πέρα από κάθε πιθανότητα ευτυχίας αντικατοπτρίζοντας ίσως και την ανθρώπινη κατάσταση στο σύνολό της ολόγυμνη δίχως φιοριτούρες καλλωπισμούς και άλλα ζωτικά ψεύδη. Και πάντα η πόλη την νύχτα είναι ο πολυδιάστατος  χωρόχρονος που κινείται και δρα το φλεγόμενο εγώ. Όπου στο εδώ και τώρα συμπυκνώνεται το παρελθόν και το μέλλον ολόκληρου του σύμπαντος κόσμου. Αφού αναγκαστικά όλα αποτελούν ένα στιγμιαίο και αιώνιο παρόν.

Έτσι τα πρόσωπα αυτού του βιβλίου είναι εσωστρεφή και δύσκολα. Αδέσποτα και αξιοπρεπή. Απαισιόδοξα μα όχι απελπισμένα γι’ αυτό και σπάνια αυτοκτονούν. Παρ’ όλο που δεν πιστεύουν σε σωτήρες και ουράνιους πατέρες κι έχουν μέσα τους και το καλό μα και το κακό. Και το δίκαιο βέβαια μα κι ένα ισχυρό ένστικτο επιβίωσης και αυτοσυντήρησης με κάθε μέσο και τρόπο. Δεν επιθυμούν να αναπαραχθούν και να διαιωνίσουν το είδος και τη γενιά τους. Πράττουν ενστικτωδώς μα κατά βάθος έχουν έναν αυστηρό αδιαπραγμάτευτο μα και εντελώς προσωπικό κώδικα ηθικής πέρα από τις συνήθειες και τις συμβάσεις των πολλών. Και πάνω απ’ όλα αγαπούν πολύ τον εαυτό τους όσο και τους άλλους ανθρώπους παρ’ όλο που τους κρατούν πάντα σε κάποια απόσταση ασφαλείας.

Γιατί είναι μοναχικοί σημαδιακοί και αταίριαστοι. Μα τουλάχιστον δεν βιώνουν μια σκυφτή χλιαρή και ρηχή ύπαρξη. Είναι εκ γενετής εξεγερμένοι μα ουδέποτε αγανακτισμένοι γιατί γνωρίζουν το παράλογο του κόσμου κι έχουν περιορισμένες απαιτήσεις από αυτόν. Και δεν ζουν διχασμένοι μα ολόκληροι με ανυπότακτη λύπη. Εντός τους είναι ενιαίοι αυτάρκεις και πλήρεις. Κι όσο μπορούν αρνούνται και αντιστέκονται βγάζοντας κραυγές και ουρλιαχτά διαμαρτυρίας απέναντι στην φυσική τάξη πραγμάτων έστω και χωρίς ανταπόκριση. Κανείς δεν τους ακούει. Κανείς δεν τους δίνει σημασία. Κανείς δεν τους λυπάται. Κανείς δεν τους αγαπά. Στο τέλος κουράζονται και απλά σιωπούν. Μα πάντα πρέπει να τους δίνουμε μια δεύτερη ευκαιρία γιατί το αξίζουν.

*Το βιβλίο με τίτλο «Η ΚΡΑΥΓΗ» αποτελείται από τριάντα τέσσερις επιλεγμένες μεταγραφές παλιότερων διηγημάτων και αφιερώνεται στους ομόαιμους και ομογάλακτους που με διαμόρφωσαν. Θα κυκλοφορήσει με τον συνήθη τρόπο τον Μάρτιο 2026 πάντα μόνο για φίλους.