ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΑΤΙΑ

Περάσαμε ξυστά ο ένας δίπλα απ’ τον άλλο και αλλάξαμε ματιές και υποσχέσεις. Ήμασταν σύρριζα με την άσφαλτο και τα μποτιλιαρισμένα αυτοκίνητα που περίμεναν να γίνει το φανάρι πράσινο. Το πεζοδρόμιο ήταν στενό και σμπαραλιασμένο. Δηλαδή ότι πρέπει για να σπάσεις κάνα ποδάρι και να τρέχεις βραδιάτικα στα επείγοντα των νοσοκομείων. Πολύ επικίνδυνο για τέτοιες συναντήσεις. Όμως ήμουν προσεκτικός. Ένιωσα την καυτή του ανάσα να με λιγώνει. Τον αέρα και την αύρα του να με παρασέρνει σε περασμένες μνήμες άλλων εποχών και στιγμών εξόχως ελκυστικών. Τότε που ήμουν νεότερος και πιο θρασύς και πιο τολμηρός. Τώρα μύρισα απλά το άρωμα του κορμιού του. Ψηλάφησα την αθωότητά του. Τα ροδαλά του χείλη και το καθαρό του βλέμμα. Πλέον δεν είχα μεγάλες απαιτήσεις. Δεν ζητούσα τίποτα περισσότερο. Δεν υπήρχαν καταπιεσμένα απωθημένα να εκπληρωθούν. Ούτε ορμές να καταλαγιάσουν.

Καστανομελάχροινος έφηβος δεκάξι χρόνων. Μπορεί και δεκαεφτά. Η σωματική του διάπλαση σε πλήρη ανάπτυξη. Το μυαλό του ακόμη ρομαντικό και αθώο. Οι πορείες μας ήταν αντίθετες μα αυτό δεν έχει και μεγάλη σημασία. Ευτυχώς δηλαδή γιατί αλλιώς δεν θα συναντιόμασταν. Τουλάχιστον όχι εκείνη την στιγμή. Ίσως κάποια άλλη φορά. Μια άλλη μέρα. Ο κόσμος είναι πολύ μικρός. Κοιταχτήκαμε επίμονα και έντονα. Σχεδόν παράφορα. Τρεις φορές γύρισε το κεφάλι του πίσω για να αποτυπώσει την εικόνα μου. Και ποιος ξέρει για τι άλλο. Δεν το περίμενα. Με ξάφνιασε ευχάριστα. Θαύμασα την τόλμη και τη λεβεντιά του. Αγέρωχος και διεκδικητικός μέχρι την τελευταία στιγμή. Με ερέθισε ακόμη πιο πολύ. Πυρπόλησε την φαντασία μου. Τάραξε το ταλαιπωρημένο μου κορμί. Πονηρά βλέμματα από υποψιασμένα κορμιά με θολά και αβέβαια συναισθήματα. Αυτό ήταν το ρεζουμέ της υπόθεσης. Μέχρι που έστριψε τη γωνία και χάθηκε από τα μάτια μου μαζί με τη μητέρα του.

Κι αυτή όμορφη και καλοφτιαγμένη γυναίκα. Σοβαρή και με τύπο. Ίσως όμως και μια δεσποτική και καταπιεστική αράχνη. Έτσι μου φάνηκε. Τον τραβούσε απ’ το χεράκι κοτζάμ λεβεντόπουλο. Κάτι του έλεγε σε έντονο ύφος μα αυτός είχε αλλού το μυαλό του και την έγραφε κανονικά. Που ευτυχώς δεν κατάλαβε τίποτα από την συνομιλία των βλεμμάτων μας. Του γιου της με έναν άγνωστο που είχε την τριπλάσια ηλικία από εκείνον. Χαμπάρι δεν πήρε η μάνα για τα πρώτα του σκιρτήματα. Για το ξύπνημα της άνοιξης. Όσο έξυπνη και ανοιχτομάτα και να ‘ναι δεν μπορεί να ελέγχει τα πάντα. Δεν μπορεί να προλαβαίνει όλες τις δυσάρεστες καταστάσεις. Ο αγώνας της απελευθέρωσης είναι βέβαια άνισος μα και αδυσώπητος. Όλοι έχουμε μέσα μας ισχυρό το ένστικτο της ελευθερίας. Γι’ αυτό και προσωρινά ο ευνουχισμός του μονογενή της κανακάρη αναβάλλεται. Φαίνεται έξυπνο παιδί. Θα βρει τρόπο να γλυτώσει. Να μην πάει χαμένο κι αυτό όπως τόσα άλλα.

Έτσι συμβαίνει πάντα μα δεν υπάρχει τίποτα το επιλήψιμο. Το κοίταγμα δεν είναι ποινικό αδίκημα και δεν τιμωρείται από το νόμο. Έστω και αν είναι ενοχλητικό. Έστω και αν σε γδύνει ολόκληρο με τρόπο ανάρμοστο και χυδαίο. Έστω και αν ερωτοτροπεί πάνω στην άγουρη σάρκα σου στη μέση του δρόμου και σε ξεπαρθενεύει επειδή το θέλησες κι εσύ. Σ’ αυτή την περίπτωση η φύση διατάζει και νομοθετεί κι άσε τους ηθικολόγους και τους διανοούμενους να λένε τα δικά τους. Πλέον είναι ξεπερασμένοι και γραφικοί και κανείς δεν τους ακούει. Βρίσκονται κλεισμένοι στο χρονοντούλαπο της ιστορίας ενώ η κοινωνία έστω και φοβισμένα με βήματα μικρά προχωράει μπροστά και απελευθερώνεται από τις προκαταλήψεις και τους βρικόλακες του παρελθόντος. Τα φαντάσματα και τους ζωντανούς νεκρούς. Κανείς δεν τους λογαριάζει και δεν τους δίνει σημασία. Πλέον δεν ασχολούμαστε με ευνούχους και συμπλεγματικούς. Η φαντασία και η επιθυμία στην εξουσία.

Παρ’ όλα αυτά δεν ξέρω τι τον τράβηξε επάνω μου. Τι τον μαγνήτισε με την πρώτη ματιά. Δεν μπορώ να καταλάβω. Ίσως ένας πατέρας που είναι τραγικά απών. Όπως και να το κάνεις είναι μέγα σκάνδαλο. Ακόμη και ένας στιγμιαίος έρωτας κρύβει μέσα του κάτι απ’ το βαθύ και  ανεξιχνίαστο μυστήριο της ανθρώπινης ύπαρξης. Για μια στιγμή μου πέρασε απ’ τον νου να τον ακολουθήσω και να τον πάρω από πίσω. Πριν από δέκα χρόνια μπορεί και να το έκανα. Μα τώρα ξέρω πολύ καλά πως αυτό δεν θα ‘βγαζε σε τίποτα. Και από πάνω θα δημιουργούσε άσχημες περιπλοκές και για τους τρεις μας. Θα έμπλεκα πάλι σε άσχημους μπελάδες. Αυτό το όνειρο το έχω ξαναδεί. Μια γνώση που αποκτήθηκε με καιρό και με κόπο και μεγάλο κόστος. Έτσι κι αλλιώς η πόλη είναι μικρή. Δεν θα περάσει πολύς καιρός που θα ξανασυναντηθούμε. Σύντομα.