ΗΣΥΧΕΣ ΜΕΡΕΣ

Μέχρι τώρα έβρισα και χυδαιολόγησα ασύστολα βγάζοντας το άχτι μου. Ξεθύμανα και με το παραπάνω. Όμως βαρέθηκα. Κουράστηκα. Απογοητεύτηκα. Τα παρατώ. Από δω και πέρα θα γίνω κι εγώ ένα καλό παιδάκι μπας και μου δώσουν κάνα βραβείο και μπω καμαρώνοντας με τη σειρά μου και στις σχολικές βιβλιοθήκες. Για να μην έχω άλλα προβλήματα με τον νόμο και την τάξη. Για να μην με σταμπάρουν και με λογοκρίνουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με την ευαισθησία τους στην πολιτική ορθότητα. Για να μην δημιουργούνται υποψίες και υπόνοιες για παράνομες συμπεριφορές και πράξεις. Για να σωπάσουν επιτέλους οι κήνσορες της ηθικής και οι τιμητές των πάντων. Συμμορφώθηκα πλήρως με τις υποδείξεις τους. Γιατί οι καιροί είναι πονηροί και δύσκολοι.

Πλέον θα γράφω μόνο όταν έχω καλή διάθεση βιβλία για όλη την οικογένεια με ωραίες εκφράσεις και ωφέλιμο περιεχόμενο. Όταν έχω τις μαύρες μου και τα ψυχολογικά μου θα σιωπώ. Θα κάνω μόκο. Τέρμα οι κακιές λέξεις και οι δυσάρεστες καταστάσεις. Φτου κακά και πιπέρι στο στόμα. Χι χι. Θα τα βρίσκω όλα όμορφα και ωραία μέσα σε έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο. Όχι βέβαια από υποκρισία και ανειλικρίνεια. Εγώ είμαι ένας έντιμος συγγραφέας. Ξεχωρίζω από τους άλλους τους επαγγελματίες του συρμού. Για κανέναν λόγο δεν θα με λογόκρινα και δεν θα έλεγα ψέματα στον εαυτό μου. Δεν θα τον κορόιδευα. Ούτε και θα τον ξεφτίλιζα. Αφήνω σε άλλους τούτη την θεάρεστη αποστολή. Το λειτούργημα του αυστηρού και αδέκαστου κριτικού είναι ιερό και απαραβίαστο. Εγώ αποτελώ απλά ένα μίασμα. Όσο για τις τιμές και τις διακρίσεις που ανέφερα προηγουμένως φυσικά και δεν σοβαρολογώ. Πλάκα κάνω.  

Τα πέταξα λοιπόν στο χαρτί και ξεθύμανα. Τέλος οι μαυρίλες και τα ντεκαντάνς. Μεγάλωσα και ηρέμησα. Γλύκανα. Καταλάγιασαν τα πάθη τα μίση οι διχόνοιες και οι έριδες. Κυρίως απέναντι στον εαυτό μου. Τα υπόλοιπα τα αφήνω για τους νεότερους. Τώρα έγινα αισιόδοξος  και δοτικός προς τους συνανθρώπους μου. Δεν τους αντιπαθώ ούτε τους φοβάμαι. Αντιθέτως τους εκτιμώ τους αγαπώ και τους σέβομαι. Όπως και τον εαυτό μου. Όλους ανεξαιρέτως αφού κατά βάθος είναι καλοί και άξιοι. Φρονίμεψα απότομα κι έγινα μια καλόβολη και υπάκουη κοπελίτσα. Γριούλα καλύτερα. Τέρμα λοιπόν η άρνηση και η κακομοιριά. Από δω και στο εξής μόνο θετική σκέψη και καλές ελπίδες για το μέλλον. Ξεκινώντας μια δεύτερη λογοτεχνική ζωή. Έρχονται λοιπόν ήσυχες μέρες και ακόμα πιο ειρηνικές και αναμάρτητες νύχτες.

Γι’ αυτό και οι φιλήσυχοι και προπαντός προκομμένοι νοικοκυραίοι που αποτελούν  τη σιωπηλή πλειοψηφία του τόπου μας μπορούν να κοιμούνται ξέγνοιαστοι τον ύπνο του δικαίου. Πλέον δεν κινδυνεύουν. Κανείς δεν πρόκειται να  τους ξαναενοχλήσει. Ούτε και τα βλαστάρια τους.  Κανείς δεν πρόκειται να τους δημιουργήσει άσπλαχνα και ανερυθρίαστα τύψεις συνειδήσεως. Να τους διαπομπεύσει ατιμώρητα. Να τους ταράξει την ησυχία και την γαλήνη τους. Να προκαλέσει και να προσβάλει την μικροαστική τους ηθική. Γιατί εκείνοι έχουν πάντα δίκιο. Λόγω τιμής. Ορκίζομαι και φιλάω σταυρό. Να μην ξημερωθώ που λέγανε και οι παλιοί.  

Δυστυχώς βρισκόμαστε από πάντα στην εποχή της βαρβαρότητας κι αυτό δεν αλλάζει. Κάθε προσπάθεια ριζικής μεταβολής ή έστω μιας μικρής βελτίωσης είναι μάταιη και αυτοκτονική. Δεν αξίζει τον κόπο. Τα τέρατα δεν πρόκειται να εξημερωθούν. Βέβαια η ποινή μας θα πάρει αναστολή. Η ζωή μας θα παραταθεί. Η ελπίδα θα αναπτερωθεί. Ο θάνατος θα αναβληθεί. Έστω και προσωρινά. Όμως ο τρόμος και η αγωνία δεν πρόκειται ποτέ να σβήσουν από μέσα μας. Γι’ αυτό και πριν το τέλος αποφάσισα να ειρηνεύσω και να συμφιλιωθώ με το σύμπαν ολόκληρο. Να υπάρξω κι εγώ σαν ένας κανονικός ευτυχισμένος άνθρωπος. Έστω και για λίγο. Πλάκα κάνω.