ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ

Η βάρδια μου ως νοσηλευτής υπηρεσίας κυλούσε ομαλά και χωρίς απρόοπτα. Απόψε το νοσοκομείο δεν διανυκτέρευε και υπήρχε σχετική ηρεμία. Τουλάχιστον δεν υπήρχαν έκτακτα περιστατικά και κατ’ επείγουσες εισαγωγές ασθενών. Η ώρα ήταν δώδεκα ακριβώς και είχα ήδη περάσει μια φορά απ’ τους θαλάμους των ασθενών για τον τυπικό έλεγχο ρουτίνας. Όλα δούλευαν ρολόι.

Περπατούσα στον διάδρομο της κλινικής όταν ξαφνικά από κάποιον θάλαμο στο βάθος ακούστηκαν  φωνές και κακό. Χαλασμός κυρίου. Ταρακουνήθηκε το σύμπαν ολόκληρο. Έτρεξα αναστατωμένος να δω τι συμβαίνει. Στο δεκαεπτά δυο γυναίκες σε έξαλλη κατάσταση χειρονομούσαν και έβριζαν έναν ηλικιωμένο ασθενή που βρισκότανε εδώ και τρεις μέρες σε κώμα. Ευτυχώς τα άλλα τρία κρεβάτια ήταν άδεια. Σκατόψυχε. Εδώ θα πληρώσεις όλες τις αμαρτίες και τα κρίματά σου. Ήρθε η ώρα σου. Τώρα δεν πρόκειται να την γλυτώσεις. Τέτοια του λέγανε του ετοιμοθάνατου κι έβγαζαν αφρούς απ’ το στόμα. Δίπλα τους μια άλλη γυναίκα που φρόντιζε τον γέρο έκλαιγε τρομαγμένη. Προσπάθησα να της ηρεμήσω μα εκείνες ήταν έξαλλες δεν σταματούσαν με τίποτα. Είχαν πάθει αμόκ. Ένας άνθρωπος πεθαίνει. Είναι οι τελευταίες του στιγμές. Όποιος και να ‘ταν. Ότι και να ‘κανε. Ντροπή. Μέχρι που τις απείλησα ότι θα φωνάξω την ασφάλεια του νοσοκομείου. Μα αυτές συνέχιζαν το βιολί τους. Μόνο όταν κουράστηκαν του ‘ριξαν μια τελευταία μούτζα και αποχώρησαν ξαλαφρωμένες. Τουλάχιστον δεν προσπάθησαν να τον χτυπήσουν.

Όταν συνήλθε η γυναίκα που φρόντιζε τον ηλικιωμένο μου εξήγησε τα καθέκαστα. Εκείνες οι δύο ήταν η κόρη και η εγγονή του. Εδώ και χρόνια ήταν τσακωμένοι και δεν μιλούσαν. Εκείνος δεν είχε επαφές με κανέναν συγγενή του. Όλοι τον είχαν κάνει πέρα. Τα τελευταία δέκα χρόνια αρρώστησε σοβαρά. Πάλευε με τον καρκίνο. Τώρα είχε κάνει μετάσταση στα κόκαλα και βρισκόταν στο τελικό στάδιο. Προχτές έπεσε σε κώμα και τώρα κρατιέται στη ζωή με μάσκες και σωληνάκια. Παρόλα αυτά έφτασε τα ενενήντα. Η γυναίκα δεν μπορούσε να κρύψει τη συγκίνηση και τη θλίψη της. Μάλλον θα είναι και η μοναδική που θα τον κλάψει στην εκκλησία πάνω από το φέρετρο. Όταν του φορέσουν το ξύλινο παλτό και τον στολίσουν με λουλούδια και άνθη. Κανένας άλλος δεν πρόκειται να στεναχωρηθεί απ’ τον χαμό του. Έτσι κι αλλιώς την έζησε τη ζωή του.

Πριν βγω απ’ τον θάλαμο του έριξα μια τελευταία επαγγελματική ματιά. Ο ορός έπεφτε κανονικά και κείνος ανάσαινε βαριά και ακανόνιστα. Δεν γνώριζα με βεβαιότητα αν ο ασθενής άκουσε προηγουμένως τον εξάψαλμο. Όμως μου φάνηκε ότι χαμογελούσε. Τουλάχιστον είχε κρατήσει την ψυχραιμία του. Δεν άνοιξε τα μάτια ούτε σηκώθηκε όρθιος για να ανταποδώσει στα ίσα τα βρισίδια και τα φάσκελα. Να ρίξει και κάνα χαστούκι.