Τετάρτη 11 Ιουνίου 2025

ΑΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Δεν υπήρχε καμία δυνατότητα επικοινωνίας. Στο έχω ξαναπεί. Ούτε μία στο εκατομμύριο. Πρέπει να το καταλάβεις. Να δείξεις λίγη κατανόηση. Αυτό που οι ψυχολόγοι λένε εκλογίκευση κι εσύ το βάφτισες ατιμία και προδοσία. Διαφορετικά δεν θα σε άφηνα ξεκρέμαστο. Να ‘σουνα σίγουρος γι’ αυτό. Θα ήμασταν ακόμα μαζί. Θα γινόμασταν και πάλι ένα. Θα τους γράφαμε όλους στις ξεχειλωμένες σαγιονάρες μας και θα κάναμε τη ζωή μας. Δίχως ντροπές και αναστολές. Χωρίς περιττές σεμνοτυφίες. Μια ζωή την έχουμε και πρέπει να τη ζήσουμε. Εσύ μου το ‘χες πει μια νύχτα μεθυσμένος που δεν είχε βγει το φεγγάρι στον ουρανό και τα αστέρια τρεμόπαιζαν αβέβαια στον μακρινό γαλαξία. Τότε που σου ‘δωσα το πρώτο φιλί. Το θυμάσαι. Κι ας μην το κατάλαβες γιατί ήσουν τύφλα και παραπατούσες. Κι εγώ είχα πιει κάμποσο μα όπως πάντα ήξερα πολύ καλά τι έκανα και ακόμα περισσότερο τι έλεγα. Όμως εκείνο το βράδυ έμεινα σιωπηλός κι εσύ απόμακρος. Θα το πέρασες για κατά λάθος.

Την άλλη μέρα ξύπνησες και σου πονούσε το κεφάλι κι εγώ σε ένα μπρίκι με σπασμένο χερούλι σου έψησα καφέ και σου ‘δωσα ένα χάπι αναβράζον για να συνέλθεις και να πας στη δουλειά σου γιατί φοβόσουνα μη σε απολύσουν. Δεν μπορούσες να δηλώσεις πάλι ασθένεια. Τελευταία είχες δώσει πολλά δικαιώματα και στη φυλάγανε. Ειδικά ο προϊστάμενός σου που δεν σε χώνευε και σε πυροβολούσε καθημερινά με διάφορα υπονοούμενα. Από δω και στο εξής έπρεπε να είσαι πιο προσεκτικός. Ήταν σιχαμένος μου έλεγες. Δεν τον άντεχες πια και ήθελες να αλλάξεις δουλειά. Ούτε παράπονα μπορούσες να κάνεις στο αφεντικό της εταιρείας. Μάλλον δεν τολμούσες. Μα πρώτα έπρεπε να βρεις κάτι άλλο. Η τεχνική της μαϊμούς. Ποτέ ξεκρέμαστος και μετέωρος. Και πουθενά. Ούτε στα επαγγελματικά ζητήματα μα ούτε και στα ερωτικά.

Η μοναξιά δεν παλεύεται μου ‘πες κάποτε. Μα αυτή δεν είναι αντρίκια στάση. Γιατί δεν πήγες φαντάρος να φυλάξεις ολομόναχος σκοπιά τέσσερις έξι νούμερο γερμανικό. Να αντιμετωπίσεις τον εαυτό σου στα ίσα και κατάματα. Το ‘παιξες μπροστά στην επιτροπή κοπελίτσα χαμηλοβλεπούσα φορώντας ψηλοτάκουνα. Έτσι σε απαλλάξανε με συνοπτικές διαδικασίες. Πάντα στη λούφα ήσουνα. Ούτε θητεία στο στρατό ούτε τίποτα. Άλλοι πάντα σου λύναν τα προβλήματα και σε βάζαν στο βρακί τους. Σε είχαν του χεριού τους και σε κάναν ότι θέλανε. Καμία αξιοπρέπεια από μέρους σου. Μόνο βόλεμα και καλή ζωή ανέφελη και άβρεχτη. Και πάντα στην απέξω. Εγώ όμως αυτά δεν τα μπορώ. Για αυτό σου λέω ότι δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε. Να βγάλουμε μια άκρη. Μα πλέον ούτε και να χωρίσουμε. Είναι πολύ αργά. Φαύλος κύκλος. Μαζί θα προχωρήσουμε κι όποιος αντέξει. 

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου