ΙΣΩΣ ΚΑΠΟΙΑ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ

Στην καλύτερη περίπτωση ξυπνάς κατά τις δέκα. Δεν έχεις κοιμηθεί πολύ μα ήδη έχεις χάσει τη μισή εργάσιμη και δημιουργική μέρα. Αφιερώνεις ένα μισάωρο στο κρεβάτι με τα μάτια ανοιχτά για να σβήσεις τα όνειρα της προηγούμενης νύχτας και να σκεφτείς το κοντινό συνηθισμένο σου μέλλον. Δηλαδή χουζουρεύεις και δεν βιάζεσαι για τίποτα. Έχεις μπόλικο χρόνο για πέταμα. Όμως ένα εικοσιτετράωρο είναι μια μικρογραφία της ζωής. Αν και πάλι θα σε ρουφήξει το σκοτάδι.

Έτσι κι αλλιώς και σήμερα δεν έχεις πολλά πράγματα να κάνεις. Ήδη οσμίζεσαι ότι σε περιμένουν οι ίδιες μονότονες και βαρετές καταστάσεις και κάπως μελαγχολείς. Πού όρεξη να σηκωθείς όρθιος. Πρέπει να τρέξεις στην τουαλέτα να πλύνεις το όμορφο προσωπάκι σου και να εκκενώσεις τα απόβλητα της προηγούμενης μέρας. Μετά να ζυγίσεις το λίπος σου για να φτιάξει ή να χαλάσει ακόμη περισσότερο η διάθεσή σου. Να ταΐσεις τα ανυπόμονα γατάκια της αυλής και να βάλεις στο μπρίκι καφές για να ψηθεί. Κάθε φορά τα ίδια πράγματα ιδεοψυχαναγκαστικά. Σαν κουρδισμένο αυτόματο. Οι ίδιες επαναλαμβανόμενες κινήσεις. Και σήμερα τίποτα δεν πρόκειται να αλλάζει.

Μα έξω η μέρα είναι όμορφη και ηλιόλουστη και η νύχτα δεν είχε όνειρα. Η διάθεσή σου είναι σχεδόν τέλεια. Θα ανοίξεις συγχρόνως τηλεόραση και λάπτοπ για να ενημερωθείς για τις φρέσκιες ειδήσεις μασουλώντας κριτσίνια και πίνοντας καφέ σκέτο χωρίς ζάχαρη. Μετά θα προσπαθήσεις να γράψεις δυο αράδες απ’ την καινούργια σου ιστορία μα σύντομα θα κολλήσεις και θα διαφύγεις σε ατέρμονες ονειροπολήσεις. Όλο και κάποιες καινούργιες ιδέες και εικόνες θα σφηνώσουν στο μυαλό σου πάντα πηγαία και αυθόρμητα δίχως προηγούμενο προγραμματισμό. Αφού εσύ δεν είσαι σοφολογιότατος και δεν διαλέγεις ο ίδιος τα θέματά σου. Κι ας σε κατηγορούν οι ανίδεοι ότι αυτοβιογραφείσαι εξαντλητικά επαναληπτικά και ανερυθρίαστα. Ότι έχεις γίνει προβλέψιμος. Σιγά τα λάχανα. Ποιος νοιάζεται. Έτσι κι αλλιώς δεν έχεις αναγνώστες. Για την πάρτη σου γράφεις και καρφί δεν σου καίγεται τι θα πει ο κάθε άσχετος. Είναι βέβαια ευκολία και τεμπελιά μα η ουσία είναι άλλη. Να είσαι ειλικρινής και έντιμος. Να μην προδίδεις τον εαυτό σου. Και σε όποιον αρέσεις. Κι ας μην πάρεις το βραβείο.

Το μεσημεράκι έχεις ήδη θολώσει. Κουράστηκες. Δύο ώρες εντατικής εργασίας είναι υπεραρκετές. Δεν είναι εύκολο να μετατρέψεις τις εικόνες τις ιδέες και τα συναισθήματα σε λέξεις. Δεν έχεις τις απαραίτητες αντοχές. Εξαντλήθηκες. Θα βγεις για ψώνια και θα αντικρίσεις όμορφους ανθρώπους. Θα αλλάξεις δυο αδιάφορες κουβέντες μαζί τους και θα γυρίσεις σπίτι να φας με την τηλεόραση απέναντί σου πάντα ανοιχτή για συντροφιά. Μετά θα χαλαρώσεις στο κρεβάτι και θα κάνεις την μεσημεριανή σου σιέστα. Θα κλείσεις τα μάτια και θα τον πάρεις για κάνα μισάωρο. Σου είναι αρκετό. Δεν χρειάζεσαι περισσότερο. Δίχως ξυπνητήρι μα με το τηλέφωνο κλειστό γιατί είναι ιερή η ώρα της κοινής ησυχίας.

Το απόγευμα θα πιεις δεύτερο καφέ και κάτι θα βρεις να διαβάσεις για να περάσει η ώρα μέχρι να πέσει ο ήλιος και έρθει το γλυκό σούρουπο. Αν σε τριβελίζει καμιά σκέψη ή έστω μια λεξούλα μπορεί να ξαναπιάσεις το πρωινό γραπτό. Όταν κουραστείς και βαρεθείς θα βγεις για τη μεγάλη βόλτα στην πόλη και ίσως συναντήσεις κάνα γνωστό να πεις καμιά αρλούμπα της προκοπής. Θα περπατήσεις αρκετά χαζεύοντας εδώ κι εκεί και όταν κουραστείς θα κάτσεις στην καφετέρια της κεντρικής πλατείας για τον τρίτο καφέ. Θα βλέπεις τους ανθρώπους να περνούν αδιάφοροι από μπροστά σου και κανείς δεν θα σου δίνει την παραμικρή σημασία. Και τι έγινε. Ποιος νοιάζεται. Εσύ θα βρίσκεσαι στον κόσμο σου και θα ονειροπολείς. Μέχρι να σκοτεινιάσει για τα καλά και το μαγαζί κλείσει.

Τότε θα πάρεις τον δρόμο της επιστροφής χωρίς να ελπίζεις σε τίποτα άλλο καινούργιο και εκπληκτικό που θα μπορούσε να σε ξαφνιάσει ευχάριστα. Στο σπίτι δεν σε περιμένει κανείς. Θα πιεις τσίπουρο ή κόκκινο κρασί ανάλογα με τα κέφια παρέα με ρεμπέτικα τραγούδια και κάπως η διάθεσή σου θα ανυψωθεί στους δεκαεφτά ουρανούς. Θα θυμηθείς όμορφα πράγματα από το παρελθόν και μπροστά σου θα ζωντανέψουν οι παλιοί φίλοι. Έστω και για λίγο θα σου κάνουνε παρέα. Έτσι κι αλλιώς δεν είσαι ποτέ μόνος. Μετά θα ξαπλώσεις πάλι στο κρεβάτι και θα διαβάσεις κάνα βιβλίο ή μπορεί να δεις καμιά ταινία κωμική αισιόδοξη και ευχάριστη συνήθως.        

Κατά τις τρεις πέφτουν οι διακόπτες μα δεν κατάλαβες πώς πέρασε η μέρα τόσο βιαστικά. Ο χρόνος κύλησε γρήγορα. Τεμπέλιασες υπερβολικά και σου φάνηκε πάλι πολύ μικρό το εικοσιτετράωρο. Η πολλή σκέψη βλάπτει. Δεν πήρες χαμπάρι πώς λιγόστεψε πάλι η ζωή σου και τίποτα το φοβερό δεν έγινε και σήμερα. Κάτι άξιο να περισώσει η μνήμη για μελλοντική χρήση. Απλά ήταν άλλη μια επανάληψη. Άλλη μια μονοτονία. Όμως είσαι ακόμα αισιόδοξος ελπίζοντας πως η αυριανή δεν θα είναι ίδια και απαράλλαχτη με τη σημερινή αλλά κάπως καλύτερη και πιο ενδιαφέρουσα. Ή έστω κάποια επόμενη μέρα.